της Αλεξάνδρας Λύγδα
Όταν από την αρχή του καλοκαιριού περιμένεις το φθινόπωρο των ονείρων σου, όταν μετράς τις μέρες μία προς μία για να μεταβείς στη χώρα των δικών σου παραμυθιών, τότε το ταξίδι στην Αγγλία και η αντάμωση με τον πρίγκηπα των τραγουδιών σου είναι κάτι εκπληκτικό! Μόνο με αυτές τις σκέψεις θα μπορούσα να περιγράψω τη συναυλία του δικού μου Justin, του μυστικού φίλου στην καθημερινότητα, του μοναδικού στο είδος του ερμηνευτή, του χορευτή, του ταλαντούχου συνθέτη, του πιο γλυκού πλάσματος στον κόσμο. Αλλά κι όλο το περιβάλλον της συναυλίας, το μεγαλόπρεπο “O2 Arena” στην καρδιά της αγγλικής πρωτεύουσας, ανάμεσα στα πιο πολυτελή εμπορικά καταστήματα, δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την ασυνήθιστη ομολογουμένως σε τέτοια πολυτέλεια και πλούτο ελληνική ματιά μας. Φώτα, ήχοι, μυρωδιές και χρώματα εξωπραγματικά, συνέθεταν μια ατμόσφαιρα πανηγυριού, αλλά και ταυτόχρονα τόσο ξέφρενης και προκλητικής ευτυχίας, μιας ευτυχίας που έβαζε στο περιθώριο έγνοιες και προβλήματα, που ταξίδευε σε κόσμους δίκαιους, μουσικούς, χορευτικούς. Αλλά μήπως ως άνθρωποι δεν έχουμε το δικαίωμα της φυγής κάπου- κάπου στους κόσμους αυτούς ; Δεν έχουμε το δικαίωμα να γελάσει η ψυχή μας και να γεμίσει η ματιά μας από εκδηλώσεις θαυμασμού και λατρείας ; Αυτό το δικαίωμά μου έγινε πραγματικότητα πριν από μερικές μέρες και το μόνο που έχω να πω είναι « Μακάρι ξανά…!»
tositseiotypia 